άσειρος

-η, -ο (Μ ἄσειρος, -ον) [σειρά]

νεοελλ.

1. όποιος έχει ταπεινή καταγωγή

2. (για ζώο) καχεκτικός, αδύνατος

3. «ἄσειρον ἱστίον» — το πανί που δεν έχει σειρές για να το μαζεύουν σε περιπτώσεις κακοκαιρίας

μσν.

«ἄσειρος ἵππος» — ο άδετος.